De reis en verblijf in La Paz

Hola lieve mensen,

De busreis naar La Paz liep soepel. De bus had de eerste plasstop was in Potosi en kregen 15 minuten. Wij rennen naar de terminal, wisten daar het toilet te vinden en wat denken jullie? Gesloten!! Wij weer naar beneden gerend naar een soort van Tankstation, die jongen moest alleen maar lachen en kon ons niet helpen. Toen zagen we een openbaar toilet, nou dat is even slikken en voor mij bukken. Het was spoelen met een emmer water, dus nat, maar gelukkig redelijk schoon. Gelukkig het in 15 minuten kunnen redden. De volgende toiletten werden er niet beter op, dus niet te veel drinken.
Bij aankomst in La Paz op zoek gegaan naar een restaurant voor een lekker ontbijt. Na het ontbijt een taxi genomen om onze eerste slaapplaats te bewonderen. De eerste had geen ramen en werd het dus nummer twee die beweerde warm water te hebben. Eerst Karin onder de douche, deze werd niet warm, dus klagen. Bleek kwestie van knop op douchekop en dus lekker warm water. Na 5 minuten een geschreeuw vanuit de douche, koud water en wilde niet warm worden. Ik de man weer gehaald, blijkt na 5 minuten de stroom uit te schakelen. De knop (bij ons bevinden die zich in de meterkast) was in de douche en ze kreeg steeds minder tijd van 5 minuten naar 1 minuut en daarna werd het zelfs secondes werk. Oke ik even gewacht en de kraan open gedraaid na 5 minuten nog steeds koud water. Wel het is Zuid-Amerika, dus misschien is de knop verkeerd aangesloten. Ook nu na 5 minuten geen warm water. Ik heb geduld, maar Karin veel meer. Zelfs zij werd boos en zijn ons gaan aankleden en naar ander hotel gaan zoeken. Het werd Torino en hier aan andere gasten naar de douche geinformeerd, deze melde niet altijd even schoon, maar hete douche. De kamer die we hadden gezien had een leuk balconnetje dus zeiden we ja. Volgende dag ons aangemeld en wilde ze ons in een kamer stoppen die iets weg had van een gevangenis. Nou sloegen de stoppen van Karin echt door en wilde een andere kamer. De kamer die we nu hebben is in ieder geval veel lichter en na een stads wandeling wilde ze ons een kamer met balcon aanbieden. Helaas kon bij deze de deur niet van binnenuit op slot en melde bij de oude te blijven. Op 16-05-2007 zijn we door de stad gaan wandelen en museum bezoekjes gedaan. Museum Casa Murillo van een onafhankelijkheidsstrijder en naar de museum over de Pacific oorlog met Chili. Hier zijn ze de doorgang naar zee kwijtgeraakt en zijn na meer dan 100 jaar nog steeds boos. 60 Jaar geleden waren ze in oorlog met Peru en zijn ook toen veel land verloren, maar niet meer boos. Karin en ik denken dat Chili altijd de gebeten hond zal blijven, omdat dat land nou eenmaal sterker en rijker is. Wil Chili niet schoon praten of verdedigen, maar ik ben toch ook niet meer boos op de mensen die nu in Duitsland wonen. Ik heb nu zelfs een prettig gezelschap van een dame uit Duitsland en heb het erg naar mijn zin.
Gisteren 17-05-2007 zijn we met de citytoerbus door een wat rijker gebied gereden en naar Valle de la Luna gegaan. ´s Middags informatie gehaald voor een fietsrit 'world-famous downhill ride'. Geen tijd voor lunch, want de bustoer vertrok alweer. Nu zijn we door centrum gereden en uiteindelijk op een hoogtepunt de 'mirador Killi-Killi' prachtig uitzicht over de stad. Daarna zijn we wat gaan eten en toen ging het fout te veel gelopen en te veel in ene gegeten. Dit is niet goed als je op een hoogte van ruim 3600 meter zit. Vandaag betalen we daar dus onze vermoeidheid en slechte eetlust voor, gelukkig hebben we nog geen hoofdpijn. bij het boeken van de fietsrit voor zondag kregen we een adres waar ze kunnen helpen en goed eten hebben. Vanavond daar dus naar toe en hebben alleen onze fotokaart afgegeven bij de kodac om het op cd te plaatsen en nu internetten en mate de coca drinken. Julli begrijpen dat de foto´s komen, maar iets later. Morgen gaan we een toer doen genaamd Tiahuanaco de pre-Colombian civilization en we hopen ons veel beter te voelen. Zondag de fietsrit naar Coroico, waar we 2 of 3 nachten verblijven voor we naar lake Titicaca gaan.
Zo weer even genoeg informatie en er komen drukke dagen, dus weet niet wanneer jullie meer horen.
Wil jullie ook nog het één en ander over de stad vertellen, maar het lijkt verstandiger om daar nog even mee te wachten.

Dikke kus van Agnes in Bolivia