De schaapjes krijgen een drankje.

Lieve familie en vrienden,

Ja hier ben ik weer, je maakt wat mee op zo`n semi-boerderijtje.
Gisteren nadat ik een tijdje met Renata had gebeld ben ik samen met de hond een rondje gaan lopen over het terrein. Ja hij laat mij niet allen wandelen, stel je voor er gebeurt iets met zijn vriendinnetje. Ook als ik in het kantoor van Alberto zit, klopt hij aan om even de boel te checken.
Tijdens de wandeling mooie foto´s van bloemen genomen en twee grote paddestoelen. Op één van de paddestoelen ligt een ring van mijn pink om te laten zien hoe groot ze zijn. Had ook mijn verrekijker mee en heb kunnen genieten van een condor (was te ver weg voor foto, sorrie).
Na de wandeling een kopje thee met Alberto en die ging daarna de schapen een drankje geven.
Uiteraard ben ik gaan kijken en de hond wilde mee. Ik heb soms heerlijk moeten lachen, hoe twee man een schaap vangen en dan nog proberen een drankje naar binnen te werken.
De hulp van Alberto hijsde continu zijn broek op en probeerde met lasso de schaap te strikken. Dit lukte niet altijd even goed en het schaap werkt echt niet mee. Dan ging Alberto op de rug van het schaap en proberen het drankje naar binnen te werken. De ene keer ging beter dan de andere, er was veel protest van de schapen.
Soms kwam er een kip kijken en het andere moment stond de kat in het veld, maar de hond werd steeds onrustiger. Ben met hem naar zijn moeder gelopen en hem vastgelegd i.p.v. zijn moeder. Deze kon het allemaal wat beter aan, maar ik moest bij zoon blijven voordat hij doordraaid. Na afloop hebben we moeder met zoon laten stoeien en was hij alles weer vergeten.
`s Avonds tijdens het eten hadden we het over de honden van de buren waarvan er één werkelijk de hele nacht kan blaffen. Dat ze er zelf niet gek van worden zegt Frankie, nou zeg ik misschien is hij wel doof en wil ook geen gehoorapparaat (net al Alberto). We hebben met z`n tweeën heerlijk gelachen en achteraf aan Alberto uitgelegd en die zag gelukkig ook de humor er wel van in.
Vandaag zou Alberto Frankie naar haar klas brengen (ze geeft Engelse les) begeeft de versnellingsbak het. Nou vanaf dat moment gaat het werkelijk op zijn Zuid-Amerikaans. In Buenos Aires zeggen ze ongeveer 1 uur en 40 minuten, maar achteraf duurt het ca. 4 uur als we mazzel hebben. Alberto is dus nu druk aan het bellen, waarom er een auto vanuit Bariloche (3 uur rijden) moet komen en niet gewoon San Martin de Los Andes. Nou ik hoor het wel. Jullie zijn weer op de hoogte over het boeren leven in Argentinië.

Dikke kus Agnes