dagje (nachtje?) nationaal park

Hallo lieve mensen,

Gisteren (12-12-2006) zijn we naar het nationaal park van Chiloé geweest. De heen reis duurde langer dan we dachten, de bus stopte met regelmaat en de weg was grind en greffel. Lydia moest heel nodig naar de baño (wc) en dit keer zaten we in een bus zonder. Bij aankomst van het park rende ze eruit op zoek naar een bosje. De bus chauffeur riep ons nog iets na van 4 uur, maar wij dachten dat redden we toch niet. Lydia hield het niet meer en is redelijk in zicht wezen plassen en twee dames hadden daar wat moeite mee en de rest vond het wel lachen. Na te hebben betaald zijn we richting playa gaan lopen. Opeens op ons wandelpad stond Lydia oog in oog met een koe en zijn wij even omgelopen. Na een wandeling over het strand zijn we weer richting uitgang gegaan. Wij zijn voor het eerst onvoorbereid op hort gegaan, geen eten mee. We hadden honger dus zijn het eerste restaurant ingegaan en hebben lekker gegeten. Daarna kwam een man aan ons vragen waar we vandaan kwamen. Na wat gebabbel kregen we te horen dat de laatste bus om 17.00 uur ging en nu was het bijna 18.00 uur. Wij zeiden gelijk dan maar liften, zou geen succes zijn zei hij. Als we geluk hebben komen we nog een bus tegen vanaf de andere kant en kunnen we vragen of hij nog terug ging. Nou wij onze spullen gepakt en zijn gaan wandelen, eerst auto aangehouden of ze richting Castro gingen, maar helaas. Na verder te wandelen kwam de bus ons tegemoet rijden en hebben we hem aangehouden. Jawel, hij kwam terug en konden we een stukje meerijden, maar niet helemaal tot aan Castro. Wij rustig doorgelopen en nog even in het wild geplast. Toen kwam de bus weer op ons afrijden en konden we instappen. Hij vertelde ons dat hij eerst langs huis moest en daarna zou hij ons wel naar Castro brengen. Wij als een kind zo blij. Bij zijn huis zei hij dat wij wel wat rond konden lopen en dat hij ons later zou brengen. Even later kwam zijn dochter even langs wat uit de bus halen. Wij met dikke pret gewacht en even achter het stuur gezeten. Lydia zei plots de sleutels zitten erin jij kan ons wel naar Castro rijden ha ha ha. Op een gegeven moment kwam zijn vrouw ons vragen of we een bakkie koffie wilde en daar hadden we wel trek in. Ze hadden ook nog een baby van 3 weken en wij kregen koffie met broodjes, erg lekker. Na een tijdje riep de chauffeur vamos (we gaan). Wij hebben echt de rit van ons leven gehad, geen gestop ons de mooie plekken laten zien en geen gestress. Het was de rit van ons leven en erg lief dat hij voor ons naar Castro ging, want het was best een takke eind rijden op onge-asvalteerd wegdek en dan nog eens 34 km geasvalteerd. Toen hij ons afzetten hebben wij hem uiteraard geld gegeven dat hij eerst niet wilde aanpakken, wij dachten een taxi zou veel duurder zijn. Of nog erger moeten lopen, overnachten in het enge bos, noem maar op wat had kunnen gebeuren.
Ik ben dus nog steeds verliefd op het eiland en snap nu nog meer niet waarom woon ik hier niet, zoals jaren geleden was gepland. Wees niet bang ik kom terug zonder partner ga ik deze sprong niet alleen aan. Maar verliefd op het eiland en de cultuur ben ik wel. Het is hier echt prachtig, het weer is een beetje Nederlands, maar dat geeft niet. Het is hier zo`n mooie natuur, tenminste niet zo droog maar mooi groen. Vandaag een beetje wezen wandelen in de buurt en de wasgoed op gehaald. Het regende en het zonnetje scheen, nou ik vond het prima. Het is hier echt lekker. Morgen ga ik naar het stuk land waar ik ook eigenaar van ben geweest. Vind het erg spannend en zal best emotioneel worden, maar ik moet dit echt doen.
Heel veel liefs van Agnes