27-02-2007 de modderige wandeling

Hola lieve mensen,

Ben om 07.15 opgestaan om bij het ontbijt aan te schuiven om 07.30 uur. We zijn in drie groepen verdeeld en ik zit in de laatste groep om 10.30 uur voor de tocht met de zodiak. Dit was een trip waar je extra moest aankleden, want het kon erg koud zijn. Nou dat ik op mijn tijd zat te wachten met koffie en koekjes begon het hier te sneeuwen. Het is hier zomer en bij jullie winter. Hoe is het in Nederland met de winter? De boottrip was fantastisch mooi en de gids heeft van alle paren een foto gemaakt. Nou zei ik een ander maakt de foto en jij gaat met mij op de foto en dat vond hij erg tof. Veel vogels gezien die hier wonen en dus ook broeden. ze wonen in de fjord van de glacier, omdat het een erg veilige plek is om te vertoeven. Ook was er nog een mooie waterval. Gelunched en nog even het stuurhut bezocht. Om 15.30 uur ging het echte werk beginnen. Ik liep in mijn bergschoenen en ze vroegen of ik me realiseerde dat het modderig werd. Nou dat wist ik, ze hadden beter kunnen zeggen dat ik mijn handschoenen thuis had kunnen laten. De Wandeling was fantastisch, helaas door de zeiknatte handschoenen niet veel foto`s gemaakt. Nou het was erg modderig, humoristisch en erg mooie natuur. Soms moest je echt uitkijken dat je niet uitglijden zou en soms zat je tot over je knieën in de modder. Eigenlijk had je geen tijd voor foto`s anders zoog je vast in de modder. Blij dat ik het heb gedaan, het was een echte overwinning. In mijn hut me in de badkamer uitgekleed en geprobeerd alle modder van de kleren, want het moet in mijn rugzak en die is al zwaar genoeg. Op bed lag één en ander aan uitleg en heb voor de loting van de vlag nr.3 gekozen. Later had nr.91 de vlag en niet 3. Toen kon je bieden op de vaarkaart en ik had nog een poging gedaan, maar kon niet tegen de tegenstanders op. Na het diner had de kapitein nog een farewell words, wij hebben dat gemist, zaten lekker na te tafelen. Kwam er achter die avond dat mijn fototoestel het weer had begeven, vertoonde dezelfde kuren als in Santiago. Ik dacht dat worden geen pinguins, maar dit verhaaltje heeft een vervolg.

Dikke kus Agnes